Author: Gershom Chelliah

நொந்து பிள்ளை பெற்றிடும் போது

நகைத்த சாறாள் தொண்ணூறு.

எந்த நிலையிலும் இறை பார்க்கின்ற,

ஆபிரகாமோ ஒரு நூறு.

உந்து வலிமை இறை தரும் போது,

உனக்கும் உண்டு பெரும்பேறு.

வந்து பார்த்து நண்பா நம்பு.

வளம் கொடுக்கும், அருள் ஆறு!

(தொடக்கநூல் 21:1-7)

அழியாப் பற்று கொண்டவர் ஆனதால்,

ஆபிராம் தந்தையுமாயினார்.

தெளிவாய் தெய்வம் உடன்படி செய்வதால்,

தேவையிலாத்தோல் நீக்கினார்.

விழுதாய் இவரில் பல்லினம் எழுவதால்,

வேறு பெயரிலுமாகிறார்.

எளிதாய் பற்றை நினைத்துவிடாதீர்;

இறையே குறைகள் போக்குவார்!

(தொடக்கநூல் 17)

ஆண்டுகள் இருபத்து நான்கு கடந்தும்,

ஆண்டவர் சொன்னது வரவில்லை.

வேண்டிக் கேட்ட பிள்ளைப் பேறும்,

விரும்பும் ஆபிராம் பெறவில்லை.

தாண்டிய நாடுகள் பின்பு கிடந்தும்,

தருகின்ற இறையும் தரவில்லை.

ஏன்டா இப்படி, என்றே சொன்னோம்!

இப் பொறுமையிழத்தல் அறமில்லை!

(தொடக்கநூல் 17)

ஆண்டுகள் இருபத்து நான்கு கடந்தும்,

ஆண்டவர் சொன்னது வரவில்லை. 

வேண்டிக் கேட்ட பிள்ளைப் பேறும்,

விரும்பும் ஆபிராம் பெறவில்லை. 

தாண்டிய நாடுகள் பின்பு கிடந்தும், 

தருகின்ற இறையும் தரவில்லை.

ஏன்டா இப்படி, என்றே  சொன்னோம்!

இப் பொறுமையிழத்தல் அறமில்லை!

(தொடக்கநூல் 17)

உன்னைப் பேறு பெற்றோனாக்கி,

உன் வழி உலகு பேறுறச் செய்வேன்.

என்றிறை மொழிந்த வாக்கை நம்பி,

எழுந்தவருக்கோ பிள்ளையில்லை.

நின்று நடந்து நிமிர்ந்து நோக்கி,

நின் கண் காணும் விண்மீன் எண்ணு.

ஒன்று குறையா மக்களைத் தருவேன்.

உரைக்கும் வாக்கோ கள்ளமில்லை!

(தொடக்க நூல் 15:1-21).

எழுபத்தைந்து அகவை முடித்தும்,

இளைஞனாக ஆபிராம் நடந்தார்.

பழுது இல்லாப் பற்றை பிடித்தும்,

பார்த்திராத நாடுகள் கடந்தார்.

தொழுது கொள்ள எண்ணின் கேளீர்.

தூய ஆபிராம் பற்றும் பாரீர்.

விழுது போன்ற உறவுகள் இழுக்கும்.

விட்டுவிட்டு இறை பின் வாரீர்!

(தொடக்க நூல் 12:4-5).

4. மீட்பின் திட்டம்!

பேர் புகழ் தேடிச் செல்வது சிறப்பா?

பேரிறை வழங்க, பெறுவது சிறப்பா?

யார் இதைப் புரிந்து நடக்கின்றாரோ,

இறையால் அவரும் பேறடையாரோ?

ஊர் எனும் ஊரில் ஒருவர் இருந்தார்.

உள்ளம் முழுதும் பற்றாயிருந்தார்.

பார் படைத்தாளும் இறை அழைத்தார்;

பணிந்து ஆபிராம் கீழ்ப்படிந்தார்.

(தொடக்க நூல் 12:1-4).

அப்படி அன்று இடம் பெயர்ந்து

அகிலம் முழுதும் பரவினார்.

செப்பும் மொழி வேறுபாட்டால்,

சிலர் நாட்டையும் நிறுவினார்.

ஒப்பிட இயலாச் செயல்கள் புரிந்து,

ஒரு சில அரசரும் பெருகினார்.

தப்பாய் இவரைப் பலரும் புகழ,

தாமே இறை எனத் திருகினார்!

(தொடக்கநூல் 11)

எங்கும் சென்று நிறைந்து ஆள,

இறை கூறியதை மறந்தவர்

செங்குத்தான சிகரத்தில் விழ,

சிக்கிச் சிதறி இறக்கிறார்.

அங்கும் இங்கும் அலைந்து வாழ,

அரும் மொழியைத் துறந்தவர்,

பொங்கும் வேறு சொற்களில் எழ

புது மொழிகள் உரைக்கிறார்!

(தொடக்கநூல் 11:6-9).

இரண்டு ஆற்றின் இடையே செழித்த

இராக்கின் பெயர்தான் சினையார்.

திரண்டு செல்வம் அங்கு கொழிக்க,

தெய்வ ஊற்றிலோ நனையார்.

மிரண்டு நோக்கிப் பார்க்கும் படிக்கு,

மேட்டிமைச் சிகரம் புனைவார்.

உருண்டு உடைகிற கல்லைப் பிடிக்க,

ஓடும் போதும் நினையார்!

(தொடக்க நூல் 11:1-10)