நாடும் மனிதன் வாழ்க்கை சொல்ல,
நன்னூல் நமக்கு பலவுண்டு.
தேடும் இறையின் தன்மை உரைக்க,
தேர்வுற்றாரும் சிலருண்டு .
வாடும் மனுக்குல மீட்பிற்கென்று,
வடித்த உவமையை நாமுண்டு,
ஆடும் மகிழ்ச்சி அடைய இன்று,
அழைப்பதுதான், என் தொண்டு!
Month: November 2025
தன் மகன் திருந்தி வந்தது கண்டு,
தந்தை விருந்து அளிக்கிறார்.
நன் மகன் அண்ணனோ சினம் மூண்டு,
நடுவில் வராது பழிக்கிறார்.
அன்பினின் உருவாம் அப்பா அறிந்து,
அவனை வருந்தி விளிக்கிறார்.
என் மகன் இறந்தான், எழுந்து வந்தான்;
இன்புறவேயென அழைக்கிறார்!
(லூக்கா 15:11-32)
வந்த மகனை வாரி அணைத்தார்.
வாய் மணக்க முத்தி இணைத்தார்.
நிந்தை அகற்ற, புத்துடை கொடுத்தார்.
நேர்மை வழிக்கு, காலணி தொடுத்தார்.
நொந்த அவனுக்கு மோதிரம் இட்டார்;
நீயும் மகனே, உடன்படி போட்டார்.
எந்த தந்தை இப்படி மகிழ்வான்?
எனக் கேட்பான், இறை புகழ்வான்!
(லூக்கா 15:11:32)
திரும்பி வருவான் தன் மகனென்று,
தேடும் தந்தை காத்திருந்தார்.
இருந்த வீட்டில் நிலை கொள்ளாது,
ஏங்கி எங்கும் பார்த்திருந்தார்.
வருந்தி வருகிற மகனை அணைக்க,
வயது முதிர்விலும் ஓடுகிறார்.
தெரிந்து கொள்வீர் இறையின் அன்பை;
தெய்வம் நம்மைத் தேடுகிறார்!
(லூக்கா 15:11-32).
இரு மைந்தரும் ஒரு தந்தையும்
இணைந்து வாழ்கையில் இன்பம்.
சிறு மைந்தனோ சொத்தைப் பிரித்து,
சென்று விட்டதால் துன்பம்.
குறு மதியால் அனைத்தையும் இழக்க,
குடல் சுருங்கினான் இளையான்.
வறுமையில்தான் அறிவு பிறக்கும்;
வருத்தும் தீமை களைவான்!
(லூக்கா 15;11-32)
இழப்பின் வலியும் மீட்பின் ஒலியும்,
இயம்பும் ஆட்டின் உவமை,
உழைக்கும் ஆயர் ஒவ்வொருவருக்கும்,
உணர்த்தப்படுகிற உண்மை.
விளக்கைக் கொளுத்தி வீட்டில் தேடும்,
விழுந்த காசின் உவமை,
அழைப்பைப் பெற்ற ஊழியர் களத்தில்,
ஆய வேண்டிய உண்மை!
(லூக்கா 15:1-10)